ഇരുപത്തഞ്ചുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ്, ഒരു ധനുമാസത്തിലാണ് അച്ഛന്‍ യാത്രയായത്… ഈ മിഥുനത്തില്‍ അമ്മയും മടങ്ങി- അറുപതു തികഞ്ഞിട്ടും, ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ അനാഥത്വത്തിന്റെ വിങ്ങല്‍ ഈ നിമിഷങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്നു; ഉള്ളില്‍ ദുഃഖം ഊറിക്കൂടുന്നു…. “വാസാംസി ജീര്‍ണ്ണാനി…..” എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ഭഗവദ്ഗീതാശ്ളോകം – “മനുഷ്യന്‍ ജീര്‍ണ്ണവസ്ത്രത്തെ ഉപേക്ഷിച്ച് പുതിയവസ്ത്രം സ്വീകരിക്കുന്നതുപോലെ, ജീര്‍ണ്ണിച്ച വാസഗൃഹം…
ജീവിതത്തിന്റെ വിചിത്രവഴികളില്‍ എറെ ദുരം യാത്രചെയ്ത് അല്പംതളര്‍ന്ന ഒരറുപതുകാരന്‍-മനസ്സില്‍ നേരിയ വിഷാദം ചാലിച്ചെത്തിയ വിരസത… ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളുടെ മുഖകാപ്പഴിച്ചുവെച്ച് ഉമ്മറത്തൂണും ചാരി നിശ്വസിക്കുമ്പോള്‍ ഉള്ളിലൂറിക്കൂടുന്ന മധുരനൊമ്പരം… അപ്പോഴും ആരോ കാതില്‍ മൊഴിയുന്നു: “ഇനിയുമേറെക്കാതം തുടരാനുണ്ട് യാത്ര!” ശരിയെന്നുറച്ച്,മനസ്സിനെ ഉണര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ഇരുള്‍ നീട്ടി,നിഴല്‍ വീഴ്ത്തിയെത്തുന്ന സന്ധ്യ. എന്തേ ഇങ്ങിനെയെന്ന് കുണ്ഠിതപ്പെടാന്‍…
മലയാളദളം » Malayaladalam